کـــِ سَــرم رو هُــل بــِدَم تُــو بغــلت بــُو عــطــرت همـــه وجــودم رُو پُــر کُــنِ ســـرت رُو بـزاری دمــه گُــوشـم نــفـس بکشــی... بــا صــدای نفــسات مســـت بشـــم فـــشارم بــدیِ بِـــه خُــودت دَمـــه گُــوشم بگـــی "مـــالِ خُــودمــی" مـــنم غــرق لــذت بـــشم
خیلی قشنگ بود.........